Co roku mamy w kalendarzu kilka turniejów jednodniowych. Przeglądając archaiczne dla wielu z nas czasy — np. kalendarz z roku 1997 już na pierwszy rzut oka widać, że kiedyś stanowiły one większość w sezonie scrabblowym. Z czasem popularność zyskały turnieje dwudniowe i to one od wielu lat dominują w naszym kalendarzu. Jednak, podobnie jak w poprzednich latach i w tym mieliśmy kilka siedmiorundówek, które stanowią dobrą alternatywę i pozwalają na grę osobom, które pracują w soboty albo po prostu preferują krótsze dystanse. A i rygor czasowy (6 godzin na rozegranie siedmiu rund i zjedzenie obiadu), który towarzyszy Bielańskiemu Turniejowi Gier Stolikowych pozwala na to, żeby po rozegraniu turnieju mieć dla siebie wolny grudniowy wieczór i przeznaczyć go dla rodziny albo na obejrzenie widowisk sportowych bądź ulubionego teleturnieju.

Turnieje jednodniowe niejednokrotnie kończyły się sensacyjnymi rozstrzygnięciami — wynika to z prostej matematyki, a konkretnie z własności wariancji. Tym razem jednak nie było żadnej sensacji w składzie podium — wszak każdy z czołowej trójki legitymuje się rankingiem ponad 170. Za to sposób, w jaki zapadły ostateczne rozstrzygnięcia — był emocjonujący i historyczny. Tak więc pora zakończyć ten krótki telefon z blankiem i przejść do właściwej relacji.

Przez turniej jak burza szedł Grzegorz Kurowski i na rundę przed końcem był samotnym liderem, a oprócz dużego punktu miał też 208 małych punktów przewagi nad brązowym medalistą ostatnich Mistrzostw Polski — Michałem Makowskim. Bukmacherzy w tym momencie niechętnie przyjmowali zakłady na zwycięzcę turnieju, a jeśli już ktoś chciał wytypować Grzegorza, to oferowali jedynie kurs 1,01. Za sprawą rozstawienia systemem szwajcarskim w ostatniej rundzie było wiadomo, że Grzegorz z Michałem nie zagrają ze sobą, bowiem spotkali się wcześniej w 4. rundzie. Swoją partię na drugim stole znacznie szybciej skończył Michał, a był to pojedynek bardzo jednostronny, zakończony wysokim zwycięstwem 546:297 nad Marcinem Rogalą. Tym samym Michał zapewnił sobie drugie miejsce w turnieju i mógł jedynie obserwować co dzieje się na pierwszym stole. A tam Jakub Zaryński zwyciężył nad Grzegorzem 364:338. Policzmy DP: 5+1=6. 6+0=6. MP: 546-338=208. Sprawdźmy na kalkulatorze — tak, nie ma pomyłki, Michał odrobił dokładnie 208 punktów. Czyli zadecyduje fotofinisz, a zgodnie z aktualnym regulaminem w takiej sytuacji decyduje różnica małych punktów. Ta przed ostatnią rundą była na korzyść Grzegorza: 777 do 584, ale za sprawą wysokiego zwycięstwa Michała i porażki Grzegorza wszystko stało się jasne — Michał Makowski rzutem na taśmę wygrał IV edycję Bielańskiego Turnieju Gier Stolikowych! Trzecie miejsce przypadło Jakubowi, który może już nie o włos, ale o krok (13 punktów) wyprzedził autora tej relacji.

W turnieju doszło też do rzadkiej i wartej odnotowania sytuacji — w jednym turnieju wzięły udział dwie niespokrewnione ze sobą osoby o tym samym imieniu i nazwisku (podobnie jak np. dwóch Tomaszów Lempartów w 2014 i 2017 roku). Tym razem były to dwie Doroty Maciejuk — jednej, znanej jako żona Darka, która gra na turniejach od 2004 roku i właśnie wróciła po 9 latach przerwy oraz drugiej, która zadebiutowała w tym roku w Powsinie i był to jej trzeci turniej. Niestety nie doszło do historycznego pojedynku między Dorotami, ale kto wie, może pojedynek dwóch osób o tym samym imieniu i nazwisku będziemy mogli oglądać już za tydzień, wszak na liście osób zapisanych do Krakowa są dwie Ewy Dunikowskie.

Na koniec chciałem podziękować Adamowi Janickiemu za sprawne sędziowanie turnieju i pilnowanie harmonogramu, naszym gospodarzom — Centrum Rekreacyjno-Sportowemu Dzielnicy Bielany a także Dzielnicy Bielany oraz Towarzystwu Krzewienia Kultury Fizycznej “Chomiczówka”. Dodam jeszcze — że spośród wszystkich turniejów rozgrywanych w ramach Turnieju Gier Stolikowych najbardziej wymagające są scrabble — zawsze zaczynamy jako pierwsi, kończymy jako ostatni.

Po tygodniowym odpoczynku do Łodzi powróciła zwycięska trzynastka z eliminacji (z jedną drobną zmianą — chorego Kacpra zastąpił Krzysztof Mówka). Dołączyła do nich trójka, która awans zapewniła sobie wcześniej dobrymi wynikami w cyklu Grand Prix. I już mogliśmy rozpoczynać finały XXXI Mistrzostw Polski w Scrabble.

Podobnie jak na każdym turnieju na którym się pojawia, za głównego faworyta uchodził Dominik Urbacki (z trzydziestu uczestników "mistrzowskiego typera" tylko pięciu nie umieściło Dominika na podium, a ponad 1/3 obstawiała jego zwycięstwo). Przebieg turnieju potwierdził te przewidywania, Dominik objął prowadzenie po drugiej rundzie i z krótką przerwą, kiedy to na dwie rundy oddał je Bartkowi Morawskiemu, do końca utrzymywał się na szczycie klasyfikacji. Na dwie rundy przed zakończeniem, kiedy miał dwa duże punkty przewagi, praktycznie miał już zapewniony tytuł. Co prawda przegrał ostatnie gry, ale trzyosobowa grupa pościgowa nie wykorzystała swojej szansy (Michał Alabrudziński przegrał z Dariuszem Ulatowskim, a ten razem z Michałem Makowskim pomimo dwóch zwycięstw nie zdołali zniwelować różnicy małych punktów jaka dzieliła ich od lidera).

Na drugim miejscu podium uplasował się Dariusz Ulatowski z Tucholi, prezentujący przez cały turniej równą wysoką formę. Podium po fantastycznym finiszu (wygrane ostatnie siedem gier) uzupełnił, powracający po dłuższej przerwie na scrabblowe turnieje Michał Makowski.

Na zakończenie pierwsza trójka otrzymała pamiątkowe medale, a wszyscy finaliści nagrody finansowe.

Serdeczne podziękowania dla Natalii Woźniak i Darka Kosza, którzy przez dwa dni prowadzili transmisję z finałowych rozgrywek i dzięki ich pracy obserwatorzy turnieju mogli zobaczyć coś więcej niż tylko suche wyniki.

Już teraz zapraszamy za rok do Płocka na kolejną edycję Mistrzostw Polski, a wcześniej na pozostałe turnieje organizowane pod egidą Polskiej Federacji Scrabble.

Równolegle z fazą finałową XXXI Mistrzostw Polski w łódzkiej "Prząśniczce" odbywał się kameralny (tylko 28 uczestników) turniej towarzyszący im. Stanisława Rydzika. Czołowi gracze z rankingu nie biorą udziału w tym turnieju, więc szansa na niespodzianki, pierwsze turniejowe zwycięstwa czy podia jest znacznie większa niż zazwyczaj. Tym razem większych sensacji (in plus) nie było, ale za rok będzie kolejna szansa.

W turnieju po piątej rundzie (za sprawą wcześniejszego remisu Łukasza Tuszyńskiego z Dominikem Ulejczykiem) doszło do rzadko spotykanej sytuacji, że nie mieliśmy już żadnego gracza z kompletem punktów. Na czele tabeli znajdował się Łukasz z 4,5 dużymi punktami.

Po pierwszym dniu rozgrywek Łukasz pozostawał na czele, a za nim ze stratą półtora punktu plasowała się dziewiątka graczy, która jeszcze zachowywała szanse na końcowy tryumf. Nie zaprzepaścił on swojej szansy i rundę przed końcem zagwarantował sobie zwycięstwo w turnieju. O pozostałe miejsca na podium toczyła się wewnątrz łódzka rywalizacja. Wojciech Zemło pokonując lidera zapewnił sobie drugie miejsce, a skład podium uzupełnił Andrzej Kroc po zwycięstwie nad Jakubem Szymczakiem.

Tradycyjnie na turnieju towarzyszącym uczestnicy rywalizowali w dodatkowym konkursie związanym z osobą patrona. Za najlepsze słowo z dziedziny gazownictwa i naftownictwa została uznana NAFTA ułożona przez Franka Łyska.

W ostatni weekend odbył się pierwszy etap "Bitwy nad Bzurą". Jej efektem miało być wyłonienie 13 zawodników do fazy finałowej Mistrzostw Polski w Scrabble. Skąd taka liczba? To uzupełnienie do trójki scrabblistów wyłonionych w cyklu Grand Prix: Dominika Urbackiego, Kamila Górki, Macieja Czupryniaka.

A dlaczego "Bitwa nad Bzurą"? Eliminacje odbywały się w Łodzi, w kompleksie leśnym Arturówek, przez który przepływa właśnie ta rzeka. Ośrodek na potrzeby eliminacji i finałów MP, wyszukali członkowie Łódzkiego Klubu Miłośników Scrabble na czele z Grażyna Wesołowską, której w tym miejscu serdecznie dziękuję.

Rozgrywki zaplanowane na sobotę i niedzielę 9-10 listopada, były dość wyczerpujące (w sumie 15 rund), ale można było później odpocząć w świąteczny poniedziałek. Pierwszy dzień rozgrywek (9 rund) nie wskazał wyraźnego kandydata do awansu. Uczestniczy zgodnie twierdzili, że 10 DP (Dużych Punktów) niekoniecznie może wystarczyć, a dopiero 11 DP daje awans na 99,99%. Pierwszego szczęśliwca poznaliśmy po 12 kolejce, został nim Przemysław Herdzina. Kolejną dwójkę poznaliśmy po 14 rundach: Bartosza Morawskiego i Justynę Górkę. Emocje były do ostatnich ruchów, pozostałymi finalistami zostali: Michał Makowski, Jakub Zaryński (obrońca tytułu), Jan Mrozowski, Dariusz Ulatowski, Mariusz Wrześniewski, Krzysztof Obremski, Kazimierz Merklejn, Marcin Rogala, Kacper Zegadło i Michał Alabrudziński. Kolejnemu graczowi do awansu brakło tylko 10 MP (Małych Punktów). Z wcześniej wymienioną trójką stworzyli zacne grono: 9 Mistrzów Polski, zdobywców 11 tytułów MP, 10 Pucharów Polski, nie licząc rozgrywek GP i liderowania w ogólnopolskim rankingu.

Drugi etap "Bitwy nad Bzurą" zapowiada się arcyciekawie. Będzie go można obserwować na żywo, biorąc jednocześnie udział w Turnieju Towarzyszącym im. Stanisława Rydzika.

P.S. Wiadomość z ostatniej chwili: z powodów zdrowotnych Kacpra Zegadło zastąpi ten, któremu zabrakło 10 MP — Krzysztof Mówka — MP 2006. Dbajcie o siebie, ubierajcie się ciepło i do zobaczenia w Arturówku już w najbliższą sobotę.

Jesienna aura za oknami dla skrablistów jest sygnałem, że zbliża się turniej w Świnoujściu. To niepowtarzalne miasto, będące na skraju Polski tak, że bardziej już być nie może, w tym roku powitało nas po raz dziesiąty (Bogatynia mogłaby stanąć w szranki, ale tam się nie gra w scrabble).

Organizatorzy, czyli Jadwiga Szczurowska, Beata Kiżewska, Ania Morkowska, Adam Kaczyński, Paweł Wdziękoński i cały Klub Scrabble Sonata zaopiekowali się graczami wyśmienicie. Z jednej strony były wysokie nagrody pieniężne, okazałe puchary i różnorodne nagrody, dzięki którym każdy wyjechał w upominkiem, a z drugiej bardzo dobre warunki do gry z stolikiem kawowym i słodkościami, który niczym „stoliczku nakryj się” cały czas był pełny.

Sportowo turniej był emocjonujący, a rozpoczął się serią 6 wygranych lidera rankingu Dominika Urbackiego, potwierdzającego, że był głównym faworytem. Jednak Franciszek Łysek pokonując go w kolejnej partii, spowodował, że to on zakończył pierwszy dzień na prowadzeniu.

Tradycyjnie po pierwszym dniu zmagań były kalambury, tańce i jak przystało na jubileusz, efektowny tort urodzinowy. Kto nie był, niech żałuje!

Początek niedzieli pokazał, że na ostateczną wygraną jest więcej chętnych. Po dziewiątej rundzie do wymienionej dwójki dołączyli Jakub Hassa oraz Miłosz Wrzałek – wszyscy mieli siedem wygranych i dwie porażki. Kolejne dwie gry jeszcze bardziej „spłaszczyły” tabelę i wiedzieliśmy, że sześcioro graczy walczyło o podium. I tak w pierwszej partii finału Franciszek Łysek wygrywając z Miłoszem Wrzałkiem zepchnął go na 4. miejsce a samemu zapewnił sobie tryumf w Mistrzostwach, w drugiej Jakub Hassa dokonał nie lada wyczynu pokonując po raz drugi w tych samych zawodach Dominika (odpowiednio drugie i szóste miejsca), a w trzeciej Łukasz Barbuziński był lepszy od Dariusza Kucia i to on zajął najniższy stopień podium, a Darkowi pozostało jedynie ósme miejsce. Wygrywając ostatnie swoje partie, Jacek Mańko wskoczył na piątą pozycję, a Natalia Woźniak zakończyła zmagania na siódmej lokacie.

Ponadto w konkurencjach na marginesie Mistrzostw tryumfowali:

• Adam Tkocz jako najlepszy „tygrys” (skoczył o 12 miejsc),
• Dominik Urbacki, którego WIOSŁOWI za 74 pkt było najdroższym wyrazem kojarzącym się ze Świnoujściem,
• Łukasz Przyszlak położył SERNIKOWI za 57 pkt. co było najtańszym skrablem w turnieju,
• Sławomir Samojło jako najlepszy (i jedynym) debiutant.

Do rozlosowania były też: obraz Elżbiety Zacharzewskiej, który trafił do Macieja Grąbczewskiego, rejsy statkiem oraz pobyt w Słonecznych Pokojach w Dziwnówku.

Turniej nie odbyłby się gdyby nie pomoc nieocenionych sponsorów, czyli: władz miasta Świnoujście, Miejskiego Domu Kultury, Cafe Sonata, gospodarza turnieju czyli Ośrodka Szkoleniowo-Wypoczynkowego Rybitwa, Adler Schiffe oraz Urszuli i Janusza Sójków, Elżbiety Zacharzewskiej, Natalii Woźniak, Łukasza Przyszlaka i wielu, wielu innych. To dzięki nim turniej był tak bardzo udany.